Çiçek Sevgimiz

 

         Bahar gelip belediye park, bahçe, sokak ve caddeleri çiçeklerle süsleyince bende ki çiçek aşkı kabarıyor.
        -Ayy şuna bak, çok güzelmişşş...
        -Şundan da balkona diksek mi?
        -Buna bayıldım...

          İtiraf ediyorum bir keresinde bir parktan köküyle gizlice koparmışlığım da var. 

          Sadece 3 ay süren karasal iklim yazında, bu 3 aylık çiçek bakma sevdası nedir ben de ki. Bir de gün boyu güneş gören balkonda, sık sık şiddetli rüzgar esen bir şehirde, üstüne üstlük iki ufaklığın saksıları devirdiği bir evde bu mücadele nedendir?

         Çiçekli balkonu çok seviyorum. Balkonda yapılan kahvaltılar ve akşam sefalarının yeri ayrı. Çiçek olmazsa balkon çıplakmış gibi geliyor. Makyajsız kadın, modifiyesiz araba gibi...

         Sanırım bu balkonda çiçek yetiştirme bulaşıcı bir hastalık ya da genlerle taşınıyor. Zira annemin de balkonu çiçeklerle dolu. Yetmedi teras balkonumuzda yeşil soğan, maydanoz da yetiştiriyor. Kendini aşıp domates, çilek, acı biber diktiği zamanlarda oldu.

         Ben de genlerle taşıdığımızı düşündüğüm bu alışkanlığı (bir yaşam tarzı, bakış açısı, doğa sevgisi de diyebiliriz) çocuklara da aktardım. Yaşasın!!! Neslimiz çiçek sever olacak. Havalar ısınınca saksıları dışarı çıkartmak ilk onların aklına geliyor. Karasal iklim demiştim ya, apartmanda ki havalandırma penceresinin kenarında yazı bekliyor bizim sardunyalar.

        Geçen yaz karar almıştık Fatih'le. Bu yaz çiçek böcek yok, bu balkonda çiçek yetiştirmek zor diye. Yine gittik  çiçekti, topraktı yeni saksıydı derken, elimiz kolumuz dolu geldik balkona. Bir de fesleğen tohumu aldım. Her odaya fesleğen koymayı düşünüyorum. Allah'ım kaçtıkça kovalıyor bu çiçek sevgisi. Her oda nedir ya.... Gerçekten bu cümleyi ben mi yazdım. Vallahi yazmışım.

        Çok fazla güneş alıyor balkonum demiştim ya hani bu yüzden hemen kuruyor çiçekler. Gündüz 11 den sonra balkonun güneş görmeyen köşesine geçiriyorum. Saat 6 dan sonra tekrar balkon demirlerine asıyorum. Gece rüzgarlıysa askılardan alıp yere koyuyorum. Rüzgarlı gecelerde uyanıp yere koyduğum çok olmuştur. Çocukların üstünü örtmeye kalktığım da çiçeklere de şöyle bir bakıyorum. Yani bizim evde çiçek yetiştirmek, evlat edinmek, koruyucu aile olmak gibi bir şey. Balkon değil yoğun bakım ünitesi sanki.

       5 yıldır bu balkonda ısrarla çiçek bakıyorum. Aynı cephedeki hiç bir balkonda yok. Çünkü gerçekten uğraşmak gerekiyor.

       -Hatice çiçeklerin ne güzel açtı öyle, nasıl bakıyorsun. Bizim balkonda kuruyor

       -Bir bebek gibi Esengül abla. Bebek gibi bakıyorum ( demedim tabi)

      - Bilmem ki, benim balkonu sevdiler herhalde. ( Havaya bak. Ne sevmesi ya. Zorla büyütüyorsun kızım. Bu kadar emek uğruna açıyor çiçekler de)

       Bu sene petunya ve mine aldık. Duvara astık bu sefer, orası daha az güneş alıyor. Sardunyalar tabi ki balkon demirlerindeki yerlerini koruyor. En son çiçek aldığımız çiçekçi, kadife çiçeklerinin güneşe dayanıklı olduğunu söyledi. İki saksı da ondan alacağız. Ne demiştim hastaık bu hastalık. İllet gibi yani başladın mı peşini bırakmıyor.

      Hem ağlarım hem giderim misali, hem söylenirim hem de çiçekten vazgeçmem. Balkonumuz bu yaz muhteşem, bir akşam çaya beklerim sizi de.

Share on Google Plus

anne güncesi