Sevgililer gününe karşı olmayın, sevgisizliğe karşı olun...

   

Resim alıntıdır

 Son zamanlarda her konuda bir farklılık yaratmak isteyen, yari entellektuel yari faşist bazı kesimin sevgililer günü karşıtı söylemlerine sosyal medyada çok sık rastlıyorum. Olayı kapitalizm çılgınlığıyla birleştirip sisteme lanet okuyanlar mı dersiniz, insan sevdiğini her zaman hatırlamalı, sadece bir gün değil yaklaşımındaki melankolikler mi dersiniz, sevgililer günü dayatma bir gün, kutlanmamalı mantığında ki dayatmacı faşistler mi yoksa, erkekler çiçek almayı biliyor ama tecavüzden, şiddetten geri kalmıyor söylemleriyle dikkat çekmek isteyen feministler mi....
     Her sene aynı muhabbetler, klişe sözler...Herkesin kendince bir haklılık payı var elbette.  Olayı ticarete döken, harcamaya yeni bir boyut getirenlere karlı olan kapitalist karşıtı olanlar da haklı, dayatma günleri sevmeyen, sevdirmek istemeyen faşist yaklaşımcılar da, kadınların hakkını savunan; hediye, börtü böcekle bu tip günlerde mutlu edilen kadınların, her zaman aynı saygıyı hakettiğine inanan feministler de...
Dedim ya herkes kendince haklı, benim takıldıgım nokta ise şu;
     365 gün boyunca kutlanan bilmediğimiz, bilip bilmemezlikten geldiğimiz o kadar gün var ki. Engelliler haftası mesela, yaşlılar haftası. Ta ilkokuldan beri gelenekselleşen yerli malı haftası mesela. Yeni nesil popüler olan daha başka say say bitmeyen günler. Hepsinin amacı bir katılım oluşturup, toplumun bir kısmına dikkat çekmek aslında. Şubat ayı itibariyle bangır bangır bağıran, sevgililer gününü elinde olsa tarihten silmek isteyen bu kesim neden diğer özel günlerde de sesini bu kadar yükseltmiyor.  Madem dikkatimizi bu yöne çekmek istiyorsunuz, bize bu tip günlerin dayatma olduğunu işin ruhunu bozduğunu, sevdiğimizi her gün hatırlamamız gerektiğini düşünüyorsunuz. Madem bu kadar hassasınız neden her akşam eve bir buket çiçekle gitmiyorsunuz? Dünya çocuk hakları gününde istismar edilen, taciz edilen çocukları savunmak adına bir şey yapmıyor, dünya barış gününde Esed'e, Uygur Türklerine işkence yapan Çin'e karşı sesinizi yükseltmiyor, enerji tasarrufu haftasında da konuya dikkat çekmek sosyal medyada başlıklar atmıyorsunuz.
     Sevdiğine hediye almak isteyenlere, o gün sevdiğinin yüzündeki tebessümün sebebi olmak isteyenlere karşı durmak neden marifetmiş mi kabul ediliyor? Bir de Ne anlıyorsunuz şu günden? deyip, hediye alanlara, sokağa çöp atan vatandaşa atmadıkları o aşağılayıcı bakışı atanlar yok mu...!!!
    Biz hatırlanmak istiyoruz, hediye almak, hediye vermek istiyoruz...Evet başka zamanımız yok çünkü. Hayat telaşesi içinde sevdiklerimizi atlıyoruz çoğu zaman, söylemek istediklerimizi es geçiyoruz, hediyeleri askıya alıyoruz. Ama bütün bunlar onları az sevdiğimizi, değer vermediğmizi göstermiyor. Belki de o gün bir yerlerden başlayıp silkeleneceğiz, birilerinden etkilenip sevdiğimize bir demet çiçekle gideceğiz. Kötü bir şey yapmayacağız inanın sadece birini mutlu edeceğiz. Bunun ne kapitalizmle alakası var, ne emperyalizmle...Keşke bize dayatılmaya çalışılan her düşünce sevgililer günü kadar masum olsa. Kapitalizm çarkını döndüren bizim 3 kuruşluk hediyemizse hemen vazgeçelim almaktan.
     Karşı olabilirsiniz, sevmiyor olabilirsiniz ama kutlayanları küçümsemekten, face de orda burda olumsuz başlık atmaktan, twitter da hashtag yapmaktan vazgeçin.
    İnsanların sevgisini gösterme şekline saygı lütfen. Sen her gün kutla, o sene de bir kutlasın, almak için, alsın gösteriş yapsın. Birileri mutlu mu? O zaman no problem...

Share on Google Plus

anne güncesi